سلام روزگار... چه میکنی با نامردی مردمان.. .

من هم ..اگر بگذارند ...

دارم خرده های دلم را...

چسب میزنم... راستی این دل ...

دل می شود ؟

زیبایی ها را چشم میبیند و مهربانی ها را دل !

چشم فراموش میکند اما دل هرگز !

پس بدان که تا زمانی دل زنده است ...

فراموش نخواهی شد ....

آهسته گفت خدانگهدارت...

در را بست و رفت!

آدمها چه راحت مسئولیت خودشان 

را برگردن خدا می اندازند !!!!

من برای با تو بودن ...

از همه چیزم گذشتم ...

تو چی؟

داشته هایت را به رخم میکشی ...

آدمها فراموش نمیکنند...

فقط دیگر ساکت میشوند ...

همین....!

مهربانی را به دستی ببخش ...

که میدانی با او خواهی ماند...

وگرنه حسرتی میگذاری...

بر دلی که دوستت دارد !!

همیشه عاشق آدمایی باش...

که قلب بزرگی داشته باشن ...

تا مجبور نشوی برای ورود به قلبشان ...

خودت را کوچک کنی...!

خدایا دلم را آنانی میشکنند ...

که هرگز به دل شکستنشان راضی نمی شوم  ! !

گفـــــته بودمــــــــ بی تـــو سخــــت میگــــــذرد

 بـی انـصـافــــــــ !

حـــــرفمــــــ را پس میگــیرمـــــــــ

بــی تــــــو انگـــــــار اصـلا نمـیگــــــذرد!

درد دارد. وقتی میرود.....وهمه می گویند: دوستت نداشت....

و تو

نمیتوانی به همه ثابت کنی هرشب با عاشقانه هایش خوابت می کرد...